Τα ηλεκτροκίνητα μέσα μαζικής μεταφοράς αποτελούν μία εξαιρετική εναλλακτική λύση των καθημερινών αστικών και υπεραστικών μετακινήσεων του πληθυσμού έναντι των συμβατικών μηχανοκίνητων μέσων, καθώς εξυπηρετούν το ίδιο καλά, και δύνανται, να συμβάλλουν στον περιορισμό της ρύπανσης του περιβάλλοντος του αστικού ιστού. Μάλιστα, χάρις στο γεγονός ότι ο βαθμός απόδοσης των ηλεκτρικών μηχανών είναι εγγενώς σημαντικά υψηλότερος από εκείνον των μηχανών εσωτερικής καύσης, οι ηλεκτρικοί κινητήρες πλεονεκτούν συγκριτικά. Για τον λόγο αυτό, η βελτίωση της απόδοσης των ηλεκτρικών κινητήριων συστημάτων χρήζει ιδιαίτερης σημασίας για τις δημόσιες συγκοινωνίες και το κοινωνικό σύνολο.
Στα πλαίσια της παρούσας μεταπτυχιακής διατριβής μελετήθηκαν σε βάθος τα ηλεκτροκίνητα λεωφορεία της περιοχής Αθηνών-Πειραιώς, τα οποία αποτελούν ένα μέσο μαζικής μεταφοράς που χρησιμοποιείται κατά κόρον για την καθημερινή μετακίνηση των κατοίκων στο κέντρο της Αθήνας. Έτσι, η προσπάθεια βελτίωσης ενός τέτοιου συστήματος αποτελεί μια ενδιαφέρουσα πρόκληση για τους Ηλεκτρολόγους Μηχανικούς της χώρας.
Συγκεκριμένα, αναλύθηκε διεξοδικά το ηλεκτρομηχανικό σύστημα του τρόλεϋ, βάσει στοιχείων που διατέθηκαν από την εταιρία Ο.ΣΥ. Α.Ε. Τα στοιχεία αυτά αξιοποιήθηκαν για την ανάπτυξη ενός αρκετά αξιόπιστου μοντέλου των ηλεκτρικών και μηχανικών καταναλώσεων του συστήματος, προκειμένου να καταστεί δυνατή η εκτίμηση της συνολικής ενεργειακής κατανάλωσης του οχήματος, κατά τη μετακίνησή του υπό διάφορες διαδρομές και συνθήκες μεταφορικού φορτίου. Επιπλέον, έγινε προσπάθεια της εκτίμησης της ενέργειας που μπορεί να εξοικονομηθεί εάν η ενέργεια που χάνεται υπό τη μορφή θερμότητας κατά την πέδηση (πέδηση με ανάκτηση ενέργειας) ή την πορεία σε κατηφόρα του οχήματος, επιστρέφει στο σύστημα με τη μορφή ηλεκτρικής ενέργειας, για να επαναχρησιμοποιηθεί κατά την κανονική λειτουργία. Η διαδικασία αυτή απαιτεί κατάλληλο εξοπλισμό για τη συλλογή και την προσωρινή αποθήκευση αυτής της ενέργειας.
Ακόμη, επειδή ο κύριος κινητήρας του συστήματος είναι μια ασύγχρονη ηλεκτρική μηχανή, ενδιαφέρον παρουσιάζει το ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου της. Στην παρούσα μελέτη, παρουσιάζεται ο υφιστάμενος άμεσος διανυσματικός έλεγχος (DVC, Direct Vector Control), με τη χρήση στοιχείων από την εταιρία Ο.ΣΥ. Α.Ε., αλλά προτείνεται και μια εναλλακτική μέθοδος ελέγχου, ο άμεσος έλεγχος ροπής (DTC, Direct Torque Control), η οποία, υπό ορισμένες συνθήκες λειτουργίας, δείχνει να παρουσιάζει ορισμένα πλεονεκτήματα έναντι της υφιστάμενης μεθόδου.
Τέλος, μετά την αναλυτική παρουσίαση του ηλεκτρονικού, ηλεκτρικού και μηχανικού μοντέλου του συστήματος και των αποτελεσμάτων προσομοίωσης, παρατίθενται τα συμπεράσματα και οι προτάσεις για μελλοντική έρευνα.